battle with my stone, my memories and time

'Het werk vordert traag, maar gestaag. Het lichaam wordt steeds jonger, fragieler. Ik graaf diep, probeer me mijn eigen jonge lijf te herinneren, hoe alles veranderde... Het verandert nog steeds, alleen in een vreemde, ongewenste versnelling. A battle is going on in my studio with my stone, my memories and time.' (notities bij  het maken van 'battle of the Remains II)

Dit graven in mijn herinneringen was er ook bij het werk: 'Marie'. Het is het tweede beeld in een reeks van drie koppen. De koppen rusten op arduinen sokkels, de restanten van oude graven die ik haalde op een kerkhof. 'Marie' is gemaakt naar de herinnering aan mijn grootmoeder op haar doodsbed. Ik was toen tien jaar oud en haar dood heeft grote indruk op me gemaakt. 

Over het geheugen en het vergeten...
Morgen ga ik naar een lezing van Dauwe Draaisma, over zijn nieuwe werk: 'Het vergeetboek'.
Ik las reeds  'Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt'. Hieronder enkele uittreksels.

"We must forgive our memory for yet another reason. It finds it easier to determine what has changed than to tell what has stayed the same. The people we have around us every day change as quickly or slowly as everyone else, but thanks to our daily contacts with them their changes are played out on a scale that makes them seem to stand still. It is unfair to blame our memory for throwing away editions when, on the face of it, the latest imprint differs in no way from the preceding one.
Photography has altered our relationship to our memories of past appearances. Before the middle of the nineteenth century, the problem of trying to remember somebody and being unable to tell whether you recall his face or his photograph did not exist. This uncertainty follows on from the certainty a photograph profers, the knowledge that once, then, on that particular occasion, he had looked like that: that glance, that hairstyle, those features. These days we have something like a photographic biography of nearly everyone, from their birth to the present day or their death — a visual record that may not document every phase of life with equal intensity, but nevertheless comprises the entire life and records the changes that pass too slowly for our memory to notice."
Uit: 'Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt', Douwe Draaisma

Mijn dochter. Ze was misschien nét een jaar oud.